Ο Νίκος Νταμπίζας θυμάται τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας

Στις 3 Ιουνίου Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι κοντράρονται στον τελικό του FA Cup στο Γουέμπλεϊ για το βαρύτιμο τρόπαιο.
Η πιο ιστορική διοργάνωση της Αγγλίας, στην οποία το παρελθόν είχε πάρει μέρος δύο φορές και ένας δικός μας άνθρωπος.
Ο λόγος για τον Νίκο Νταμπίζα, ο οποίος είναι ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε σε τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, το 1998, με την Νιούκασλ κατά της Άρσεναλ και το 1999 κατά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο ιστορικό Γουέμπλεϊ.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 25 ετών από εκείνη τη μέρα του 1998, ο Μιχάλης Γκιουνέλογλου μέσω του Betsson Radio και της εκπομπής Game on Show, συνομίλησε με το Νίκο Νταμπίζα αυτή τη στιγμή.

Ο Νίκος Νταμπίζας μίλησε:

Για τον πρώτο τελικό που αγωνίστηκε το 1998: «Σίγουρα μία ιδιαίτερη στιγμή. Πριν από δύο μήνες περίπου μετά την άφιξη μου σε έναν νέο κόσμο ποδόσφαιρο, το να βρεθείς στον αρχαιότερο θεσμό του κόσμου, όπως είναι το Κύπελλο Αγγλίας, δεν είναι και ότι πιο συνηθισμένο. Υπάρχουν τεράστιες μορφές που δεν έχουν παίξει σε έναν τελικό Κυπέλλου Αγγλίας.
Και όποιος δεν έχει ζήσει μέσα στην Αγγλία δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει ο τελικός για τους Άγγλους και την κουλτούρας τους.
Οπότε είχα καταλάβει τη σημασία που δείχνουν, με ποιον τρόπο το αντιμετωπίζουν. Στην αρχή ήταν πολύ έντονο και γενικότερα όλη η διαδρομή από τα ημιτελικά μέχρι τα τελικά ήταν ένας εξαιρετικά ιδιαίτερος δρόμος».

Για την πρώτη εικόνα που θυμάται: «Μιλάμε για το παλιό Γουέμπλεϊ, ισχύει ότι η δυναμική του μπορεί να σε ανεβάσει. Είχε τους δύο πύργους, ένα γήπεδο που σε παραπέμπει σε άλλη εποχή, όσοι το θυμούνται ή έχουν πάει, μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά, σε σχέση με τα σύγχρονα γήπεδα. Οπότε νομίζω ότι η αύρα που εξέπεμπε αυτό το διαχρονικό του γηπέδου ήταν που το έκανε ξεχωριστό. Είχαμε πάει δύο ώρες πριν το ματς και ήταν κατάμεστο. Για να φτάσουμε εκεί, υπήρχε… θάλασσα κόσμου, δεν πάνε μισή ώρα πριν στο γήπεδο.
Ειδικά για έναν τελικό Κυπέλλου αφιερώνουν αρκετό χρόνο, είναι εκεί από το πρωί. Από πριν ήξερες τι θα ακολουθήσει».

Για το τελετουργικό: «Μας είχαν δώσει ένα χαρτί με το πρόγραμμα, το οποίο αναφέρει τι ώρα αναχωρούμε από το ξενοδοχείο, τι ώρα φτάνουμε στο γήπεδο, τι ώρα βγαίνουμε, την ώρα της προθέρμανσης και πότε πρέπει να βγούμε για να γίνει η παρουσίαση στα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας. Αν θυμάμαι καλά ήταν ο Κάρολος.
Ανταλλάξαμε μία χειραψία, πριν από την έναρξη ο αρχηγός είναι μπροστά, σε εμάς ήταν ο Άλαν Σίρερ, συστήνει τον κάθε παίκτη».

Για το αποτέλεσμα (ήττα με 2-0 από την Άρσεναλ): «Υπήρχε πικρία γιατί είχαμε μία τεράστια ευκαιρία να καταφέρουμε να ισοφαρίσουμε το ματς, είχαμε δύο δοκάρια, ένα δικό μου και ένα του Σίρερ. Εκεί ήταν το κομμάτι της απογοήτευσης. Ήταν μία πικρία, αλλά δεν ήταν εύκολο να πας κόντρα στη δυναμική της Άρσεναλ εκείνη την περίοδο, έκανε το νταμπλ, ήταν το φαβορί. Εμείς τους κοντράραμε στα ίσια, αλλά στα… σημεία θέλεις να έχεις και λίγη τύχη, κάποια εκατοστά. Αντί η μπάλα να πάει δοκάρι και έξω, να πάει δοκάρι και μέσα. Μετά υπήρχε μία απογοήτευση, αλλά το ίδιο βράδυ και αφού ξέραμε ότι δώσαμε τα πάντα, έγινε μία δεξίωση στο ξενοδοχείο, σαν να μην είχε γίνει τίποτα. Δεν είναι όπως εδώ που τα… βάφουμε μαύρα. Από τη στιγμή που παίξαμε και τα δώσαμε όλα, είσαι ικανοποιημένος από τον εαυτό σου και η ζωή συνεχίζεται.
Και μετά όταν επιστρέψαμε στο Νιουκάσλ, υπήρχαν χιλιάδες κόσμος στο γήπεδο. Και αυτό ήταν σοκαριστικό. Παρά την ήττα ο κόσμος περίμενε και έγινε και παρέλαση με ανοικτό λεωφορείο, κάτι αξιοθαύμαστο για μία ομάδα που έχει χάσει».

Για το αν ο τελικός στην Αγγλία είναι η κορυφαία εμπειρία και πως βλέπει όσα έγιναν στο φετινό ελληνικό τελικό: «Είχα την τύχη και την ευλογία να παίξω σε δύο συνεχόμενους τελικούς, σε μία τρίτη περίπτωση να αγωνιστώ στα ημιτελικά και εκείνο στο Γουέμπλεϊ, έχω κατακτήσει το Kύπελλο με τη Λάρισα. Για να καταλάβει κάποιος πως το αισθάνομαι θα πρέπει να δει τη διαδρομή, με την οποία ξεκινάει το κύπελλο στην Αγγλία ως θεσμός.
Υπάρχει μία ομάδα από την 4η κατηγορία, η οποία αντιμετωπίζει μία ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ. Και όλη την εβδομάδα υπάρχει κάλυψη του αγώνα απ’ όλα τα Μέσα Ενημέρωσης και περιμένει όλη η χώρα αυτό το ματς, με την ευχή το αουτσάιντερ θα μπορέσει να κάνει την έκπληξη. Αυτή είναι η λογική της Aγγλικής κουλτούρας. Είμαι τυχερός που το έζησα. Το θεωρώ ως την κορυφαία εμπειρία μου, ήταν ιδιαίτερο.
Και η απόλυτη θλίψη, οργή, αγανάκτηση, γι’ αυτό το εξευτελιστικό κατάντημα του Eλληνικού ποδοσφαίρου που δεν μπορούμε να γιορτάσουμε, να οργανώσουμε ένα τόσο ιδιαίτερο θεσμό, ώστε να μπορέσει να γίνει πράξη αυτό που έχει εξαγγελθεί από την αρχή της σεζόν».