Τουλάχιστον, ο Νικοπολίδης αρνήθηκε

Περίμενα να βγει... όχι ένας, αλλά... μισός από τους 156 γνωστούς και άγνωστους αθλητές και αθλήτριες, που διορίστηκαν ξαφνικά, και να πει «ευχαριστώ δεν θα πάρω»
Τουλάχιστον ο Αντώνης Νικοπολίδης είχε δείξει ευαισθησία και αξιοπρέπεια. Αρνήθηκε κάποτε να γίνει κηπουρός στον Δήμο της Κηφισιάς παρότι είχε «όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα». Η σκόνη που είχε σηκώσει η αίτησή του, τον ανάγκασε να κάνει πίσω και ν' αφήσει να πάρει τη θέση κάποιος που θα ήξερε πραγματικά από κήπους και θα είχε ανάγκη τη δουλειά.
Για να είμαι ειλικρινής περίμενα από το απόγευμα της περασμένης Τρίτης μία έστω παρόμοια αντίδραση. Να βγει... όχι ένας αλλά... μισός από τους 156 γνωστούς και άγνωστους αθλητές και αθλήτριες, που διορίστηκαν ξαφνικά, και να πει «ευχαριστώ δεν θα πάρω»! Ειδικότερα κάποιος «επώνυμος» και «φραγκάτος». Να αρνηθεί να νομιμοποιήσει το καραγκιοζιλίκι που έστησε η κυβέρνηση σε μια εποχή που για κάθε πέντε δημόσιους υπαλλήλους που φεύγουν πρέπει να διορίζεται ένας.
Κατ' αρχάς, οι περισσότεροι από τους νεοδιορισμένους βγάζουν ή έχουν βγάλει αρκετά λεφτά. Άλλοι (ακόμα χειρότερο) είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ή μπασκετμπολίστες. Υπάρχει περίπτωση αδελφών που διορίστηκαν και οι δύο για να μη μείνει ο ένας παραπονεμένος. Στη λίστα βρίσκουμε προπονητές ή διοικητικά στελέχη σε ποδοσφαιρικές - μπασκετικές εταιρίες με πολύ καλά λεφτά για την εποχή. Άλλοι σταμάτησαν έχοντας εξασφαλίσει κομπόδεμα δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Το χειρότερο: Μερικοί απ' αυτούς πιάστηκαν στο παρελθόν ντοπαρισμένοι. Κανένας όμως, μέχρι στιγμής, δεν θεώρησε σκόπιμο να αρνηθεί μόνο και μόνο επειδή βρίσκεται ουσιαστικά απέναντι σε δεκάδες χιλιάδες ανέργους, οι περισσότεροι από τους οποίους έτυχε να μην είναι αθλητές. Ιδιαίτερα τα «βαριά ονόματα»...
Από την κυβέρνηση δεν έχει πλέον κανένας απαιτήσεις. Με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας δείχνει εδώ και πολύ καιρό πως είναι ίδια και χειρότερη σε σχέση με τις προηγούμενες που κατηγορούσε για τέτοιες πρακτικές.
Όμως θα περίμενε κανείς από ανθρώπους που τους χειροκροτήσαμε κάποια στιγμή όλοι, να ξεχωρίσουν για μια ακόμη φορά από τον σωρό. Να βγουν στον αφρό και να δείξουν στον υπόλοιπο κόσμο με αφορμή τον διορισμό τους ότι τουλάχιστον αυτοί θέλουν να διατηρήσουν το «ηθικό πλεονέκτημα» που τόσο γρήγορα και άτσαλα πέταξε στα σκουπίδια η «αριστερή διακυβέρνηση». Η απόφαση υπογράφτηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2016 χωρίς να αντιδράσει κανένας.
Περιμένω ακόμη και τώρα. Μαζί μου, χιλιάδες άλλοι, φαντάζομαι, που έμειναν χωρίς δουλειά αν και έχουν πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης και βρίσκονται στημένοι σε μια τεράστια ουρά με την ελπίδα πως θα τρυπώσουν κάπου για 400 έστω ευρώ το μήνα...