Ψάχνοντας τη νίκη που θα ξεσηκώσει την Ελλάδα!

Από τον Δημήτρη Κωτσέλη (Γαλανόλευκος Φάρος)
Το 1979 σκόραρε ο Νικολούδης και η Εθνική προκρίθηκε για πρώτη φορά στα τελικά του Euro ’80. Το 1993 ήταν ο Μαχλάς που με δικό του γκολ ολοκληρώθηκε ο θρίαμβος της πορείας προς την πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Βρύζας πέτυχε το ιστορικό γκολ το 2004 και έστειλε την Ελλάδα για πρώτη φορά στην επόμενη φάση μεγάλης διοργάνωσης, για να καταλήξουμε τελικά στο ανεπανάληπτο έπος της Λισαβόνας.
Όλοι τους συμμετείχαν στις τρεις από τις μεγαλύτερες στιγμές της Εθνικής ομάδας, και όλοι σκόραραν κόντρα στη Ρωσία (ή την πρώην Σοβιετική Ένωση). Πλέον, εν έτει 2012, αναζητείται ο 4ος της παρέας των… σωματοφυλάκων για να πετύχει αυτό το… μισό γκολ που χρειάζεται (αν η άμυνα κρατήσει πίσω το μηδέν) κόντρα και πάλι στους Ρώσους για να γραφεί εκ νέου γαλανόλευκη ιστορία με χρυσά γράμματα!
Τα δύο πρώτα αποτέλεσμα της Εθνικής μας ομάδας στην τελική φάση του Euro 2012, καθώς και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα μπορεί να μην εκπνέουν κάποια… υπεραισιοδοξία, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Η Εθνική ομάδα έχει μάθει να χτυπάει εκεί που δεν την περιμένεις και κανείς δεν θα εκπλαγεί αν μπορέσει να πετάξει εκτός συνέχειας την πανίσχυρη Ρωσία και να προκριθεί στα προημιτελικά. Αρκεί, όλοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο στην ομάδα να το πιστέψουν και να κάνουν από την αρχή του αγώνα κατάθεση ψυχής.
Ένα ματς είναι! Ένα ματς για να γράψουμε ιστορία. Ένα ματς που μπορεί να ανατρέψει ολόκληρη την κατάσταση και να στείλει στο πάνθεο τους Έλληνες παίκτες σε μία ιστορική πρόκριση, που θα διεκδικεί τον τίτλο της πιο παλικαρίσιας στην ιστορία των Euro! Ένα ματς είναι, μία νίκη το ξαναγράφω, μπορούμε! Πρέπει να το πιστέψουμε.
Στο γήπεδο, και πάλι θα παίζουμε εκτός έδρας. Η κερκίδα θα είναι γεμάτη Ρώσους και οι Έλληνες θα είναι μια… κουκίδα, μακάρι η διαιτησία τουλάχιστον να παίξει αξιοπρεπώς την Ελλάδα έστω για μια φορά σε αυτή τη διοργάνωση. Όσο το μηδέν μένει στα μετόπισθεν η ελπίδα θα μένει ζωντανή. Κι όσο η ελπίδα θα μένει ζωντανή το γκολ μπορεί να έρθει… έστω και στο 90’. Και τότε το παραλήρημα στην ελληνική κερκίδα των μερικών εκατοντάδων Ελλήνων φιλάθλων θα μεταφερθεί σαν… τσουνάμι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και το πάρτι θα κρατήσει ως το πρωί… Λέτε;