Ένα γράμμα στον Άνχελ Ντι Μαρία

Ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος απευθύνεται, μέσω του gazzetta.gr, σε δεύτερο ενικό στον Άνχελ Ντι Μαρία, μετά την... αποκάλυψη του Αργεντίνου περί «δύσκολης ζωής» των ποδοσφαιριστών.

«Τι έκανες τη Δευτέρα; Πήγα προπόνηση.

Τι έκανες την Τρίτη; Πήγα προπόνηση.

Τι έκανες την Τετάρτη; Πήγα προπόνηση.

Τι έκανες την Πέμπτη; Πήγα προπόνηση.

Τι έκανες την Παρασκευή; Πήγα προπόνηση.

Θα κάνουμε κάτι το Σαββατοκύριακο; Δεν μπορώ, έχω αγώνα».

Αγαπητέ Άνχελ,

Με τις συγκεκριμένες φράσεις ξεκίνησες το μήνυμά σου προς τους θαυμαστές σου, για να τους δείξεις τι... τραβάς στην καθημερινότητά σου. Πώς θα σου φαινόταν, αν αντί για τις δικές σου παραπάνω φράσεις, υπήρχαν οι εξής;

«Τι έκανες τη Δευτέρα; Πήγα στην οικοδομή.

Τι έκανες την Τρίτη; Πήγα στην οικοδομή.

Τι έκανες την Τετάρτη; Πήγα στην οικοδομή.

Τι έκανες την Πέμπτη; Πήγα στην οικοδομή.

Τι έκανες την Παρασκευή; Πήγα στην οικοδομή.

Θα κάνουμε κάτι το Σαββατοκύριακο; Δεν μπορώ, είμαι διανομέας σε μια πιτσαρία».

Πόσο μακρινά σου φαίνονται όλα αυτά; Κι όμως, είναι κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι σαν εσένα. Μόνο που δεν είχαν το δικό σου ταλέντο ή χάρισμα, ώστε να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα και να βγάζουν εκατομμύρια. Είναι απλοί βιοπαλαιστές, που δουλεύουν σκληρά επτά ημέρες την εβδομάδα, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν την οικογένειά τους, να δώσουν γάλα στο παιδί τους. Κι αν αυτά σου φαίνονται... ακραία παραδείγματα, θα το φέρω περισσότερο στα μέτρα σου. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που εργάζονται για να πληρώσουν εισιτήριο και να δουν στο γήπεδο ΕΣΕΝΑ. Εργάζονται προκειμένου να γράψουν το παιδί τους σε μία ακαδημία ποδοσφαίρου, γιατί ο μπόμπιρας έχει ίνδαλμα ΕΣΕΝΑ. Πηγαίνουν πίτσες σε αυτούς που βλέπουν ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Μπορείς να μαντέψεις ποιον παρακολουθούν; Πάλι ΕΣΕΝΑ...

Προς Θεού, δεν επιδιώκω να μηδενίσω τίποτα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα δικά τους προβλήματα. Ειδικά σε αυτά που αφορούν θέματα υγείας, όλοι είμαστε ίσοι. Στην απώλεια, στο θάνατο... ο πόνος είναι ίδιος για όλους. Και αφού ανέφερα το θέμα υγείας, αγαπητέ Άνχελ, στο ποστάρισμά σου κάνεις λόγο για «τις φορές που έπαιξες άρρωστος ή τραυματίας». Ξέρεις τι σημαίνει να είσαι άρρωστος και να μην έχεις χρήματα να πάρεις φάρμακα; Να έχεις χτυπήσει και να πηγαίνεις στο δημόσιο νοσοκομείο, όμως η ουρά της αναμονής να φτάνει μέχρι το δρόμο; Όχι, δεν τα ξέρεις αυτά. Γιατί η ομάδα σου φροντίζει να έχεις την καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (και πολύ καλά κάνει γιατί πάνω σου έχει επενδύσει εκατομμύρια). Ρώτα όμως και έναν υπάλληλο ή ένα συνταξιούχο τι τραβάει για ένα απλό θέμα υγείας.

Πραγματικά, δεν ξέρω σε τι να πρωτοαπαντήσω για όσα έγραψες. Για την κομμένη αναπνοή όταν περιμένεις τον προπονητή να ανακοινώσει την ενδεκάδα; Για την προετοιμασία μέσα στη ζέστη, όταν οι φίλοι σου είναι διακοπές; Ή για τις βροχές που έφαγες στις προπονήσεις; Αλήθεια, τα θεωρείς... τεράστια όλα αυτά; Ξέρεις τι σημαίνει κομμένη αναπνοή, όταν περιμένεις να ανακοινώσουν απολύσεις σε μια εταιρεία; Τι σημαίνει να κάνεις έργα στους δρόμους στους 40 βαθμούς κελσίου; Ή να τρέχεις μέσα στη βροχή για να προλάβεις το λεωφορείο και όχι... την μπάλα;

Όλα αυτά στα λέει ένας άνθρωπος που – δόξα σοι ο Θεός – δεν αντιμετωπίζει τα παραπάνω προβλήματα και φυσικά με σένα είναι... σύμμαχος, αφού βγάζει το ψωμί του ως αθλητικός συντάκτης, ενώ είναι μεγάλος θαυμαστής σου. Δηλαδή, αν δεν υπήρχες εσύ (και όλοι οι υπόλοιποι), δε θα υπήρχα ούτε εγώ επαγγελματικά σε αυτόν τον κλάδο. Όμως, αγαπητέ Άνχελ, οφείλουμε να βλέπουμε δεξιά κι αριστερά τι γίνεται και να μην κλεινόμαστε με παρωπίδες στο δικό μας μικρόκοσμο. Φυσικά και το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία, όμως γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι, που δε θα βγάλουν ποτέ στη ζωή τους τα χρήματα που βγάζεις εσύ σε ένα μήνα. Δε θα ζήσουν ποτέ με τις δικές στο ανέσεις. Και δε θα σταματήσουν να εργάζονται στα 35-36, όπως εσύ, αλλά στα 70 και βάλε.

Σίγουρα, το άγχος και η πίεση προς τους ποδοσφαιριστές του δικού σου επιπέδου είναι τεράστια στη σημερινή εποχή. Οι χορηγοί, η απόσταση από την οικογένεια λόγω των συνεχόμενων ταξιδιών, οι προσδοκίες των φιλάθλων δημιουργούν μια τεράστια σύγχυση μέσα στο μυαλό ενός νέου ανθρώπου, όπως εσύ. Γι’ αυτό και για το τέλος, σου φύλαξα μια φράση-συμβουλή. «Γιατί να έχω άγχος πριν τους αγώνες; Άγχος είχα όταν δεν μπορούσα να πουλήσω την πραμάτεια μου για να συνεισφέρω την οικογένειά μου». Άνχελ Ντι Μαρία, ξέρεις ποιος τα έχει πει αυτά; Το όνομά του είναι Γιάννης Αντετοκούνμπο και αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ. Αν ποτέ βρεθείς στο Μιλγουόκι, ρώτησέ τον τι σημαίνει δύσκολη ζωή...